Wampir w powieści Anne Rice

Wampir uwspółcześniony i odmieniony w powieści Anne Rice

Prawdziwym przełomem w przedstawianiu motywu wampira w literaturze okazał się cykl Kronik wampirów Anne Rice. Jako mała dziewczynka autorka lubiła słuchać opowieści (tales) matki. To dzięki niej zrodziła się w autorce fascynacja wampirami. Innym ważnym czynnikiem twórczym była śmierć pięcioletniej córki Michelle. Pisanie było rodzajem terapii w czasie żałoby (mourning).

Głównym bohaterem i narratorem dzieła jest Louis, który opowiada swoje dzieje reporterowi, Danielowi. W powieści patrzymy na poszczególne wydarzenia z punktu widzenia wampira. W dziele  Stokera możemy zapoznać się z różnym typem narracji. Są to: relacje świadków, wpisy do dziennika doktorów i naukowców.

Nowy kanon postaci wampira

Sposób kreacji jest również odmienny. Stworzeni przez nią bohaterowie wyznaczają zupełnie nowy kanon postaci wampira. Dbają oni o nienaganny wygląd zewnętrzny. Ubierają się elegancko. Piękne, olśniewające ciała nigdy się nie starzeją. Nie są to typowe ożywione trupy (zombie) bez zastanowienia mordujące ludzi, by zaspokoić głód. Wampiry przedstawione zostały jako niezwykłe istoty, targane licznymi emocjami. Charakterystyczna dla wampirów Rice jest melancholia oraz żal za utraconym śmiertelnym życiem. Wampir staje się istotą pełną zadumy.

Portret psychologiczny wampira

W utworze Wywiad z wampirem jeden z bohaterów powieści Luis traci brata. Obrazem, który wrasta w jego pamięć jest wspomnienie trupa rozkładającego się w ziemi. Wkrótce po tym wydarzeniu zostaje ofiarą wampira Lestata. Decyzja o zastaniu wampirem burzy jego dotychczasowy spokój. Odtąd będzie żył w poczuciu osamotnienia (solitude). Stoker ocenia jednoznacznie wampira, jako potwora o przerażającym (horrifying) wyglądzie. W dziele Rice jest on targany licznymi wątpliwościami. Wampir Anne Rice obserwuje otaczający go świat, snuje liczne rozmyślania nad swoją naturą, która skazała go na izolację. Ma wyrzuty sumienia spowodowane koniecznością posilania się ludzką krwią.

Demitologizacja demonicznej postaci

Szczególnie widoczne to jest wtedy, kiedy Luis ma dokonać pierwszych morderstw. Nie był  zdecydowany na bezwzględne zabijanie. Obalił również mit o lęku wampira przed symbolami religijnymi. Nawet zwierzał się, że lubił patrzeć się na krucyfiks. Zaprzeczył legendzie o nadprzyrodzonych mocach wampira i zdolności do przeistaczania (transfiguration) się w rozmaite formy. W powieści Stokera skuteczną walkę z wampirem można stoczyć, korzystając z symboli religijnych takich jak krucyfiks czy hostia. Bohaterka Stokera Lucy miała typowe cechy wampira, diabelskie (evil) oczy, spiczaste zęby i kredowe, zmysłowe usta. Człowiek przemieniony w wampira zostaje obdarzony przekleństwem (curse) nieśmiertelności, aby przetrwać musi polować na nowe ofiary. W ten sposób rozprzestrzenia zło, bowiem ofiara wampira sama staje się wampirem. W powieści Stokera jedynym sposobem na zahamowanie dalszego zła, które wyrządza bohaterka było przebicie jej drewnianym palem.

Dramat młodej wampirzycy Klaudii

Warto zwrócić uwagę na tragiczną sytuację jednej z bohaterek powieści. Pierwowzorem dla autorki do stworzenia tej postaci było jej dziecko. Klaudia, została przemieniona w wampira w wieku pięciu lat, czyli w takim samym w jakim zmarła (pass away) jej córka. Bohaterka dostrzega swoje nieszczęście (misfortune), kiedy zaczyna dojrzewać. Wampir wykreowany prze Rice nie starzeje się. Klaudia musi pogodzić się z tym, że jej dorosła osobowość pozostanie zamknięta w dziewczęcym ciele.

Na powyższych przykładach możemy przekonać się, jak zmieniały się sposoby kreacji wampira. Motyw ten, pomimo upływu czasu wciąż cieszy się niesłabnącą popularnością. Świadczą o tym powstające wciąż dzieła literackie czy filmowe.

Jeśli chcesz poznać kreację wampira w książce Brama Stokera Dracula, już teraz przeczytaj pierwszą część tego artykułu – mroczne, fascynujące i budzące grozę. Co myślisz o uwspółcześnionym wizerunku wampira? Dlaczego coraz więcej osób sięga po powieści z gatunku grozy? Czekamy na Twój komentarz.